Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016
Κυριακή 26 Ιουνίου 2016
ΟΙ TORONTO RΑPTORS ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΕΠΟΧΩΝ
Η σχέση του μέσου φιλάθλου με την
ομάδα του υπόκειται σε αιφνίδιες αλλαγές, εντάσεις, ανακατατάξεις, θανάτους κι
αναστάσεις, πάντα με τυχαία σειρά --όπως περίπου ένα μετεωρολογικό δελτίο προ
ψηφιακής εποχής. Για να διατηρηθεί αυτή η σχέση δεν αρκεί η ομάδα να κερδίζει
--όπως για να διαρραγεί δεν αρκεί η ομάδα να χάνει. Οι Toronto Raptors για
χρόνια έκαναν περισσότερα απ' το απλώς να χάνουν. Σήμερα, κάνουν περισσότερα
απ' το απλώς να κερδίζουν.
Σάββατο 25 Ιουνίου 2016
ΑΡΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ
Ο Steph Curry εμφανίστηκε στο
μπασκετικό στερέωμα σαν άλλος Μεσσίας με σκοπό να κηρύξει τον νέο τρόπο έκφρασης της κυριαρχίας στο σύγχρονο μπάσκετ.
Ο Steph Curry έγινε ο κήρυκας που
ήρθε να αμφισβητήσει τους υπερπροπονημένους, μυώδεις all-star, που μανιασμένοι
παρασύρουν κάθε αντίπαλο στο πέρασμά τους.
Ο Steph Curry προσωποποίησε τον
ευαγγελιστή που ήρθε να κατηχήσει ένα διψασμένο κοινό στο μπάσκετ των
fundamentals και της απλότητας.
Αυτό που τον πλήγωσε, ματώνοντας το λευκό μανδύα του
ιεραποστόλου μιας καινούργιας μπασκετικής θεωρίας, είναι οι NBA Finals.
Τρίτη 21 Ιουνίου 2016
ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ JR SMITH
Είναι γνωστός ο τρόπος που κάθε
οικείος με το ΝΒΑ φίλαθλος ή ό,τι άλλο αναφέρεται στον JR Smith. Στην καλύτερη,
ως ένα χαμένο ταλέντο, ως τον παίκτη που ποτέ δεν απέκτησε τη συγκρότηση για να
καθιερωθεί στο επίπεδο που ενίοτε δείχνει ότι αξίζει. Στη χειρότερη, και
συχνότερη, περίπτωση ως τον κατά συνθήκη γελωτοποιό, ως αυτόν που προσφέρει
μερικές στιγμές χαλαρότητας πριν τα βλέμματα επιστρέψουν στις σοβαρές πτυχές
του παιχνιδιού.
Κυριακή 19 Ιουνίου 2016
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Μπορούμε να ορίσουμε το legacy μιας ομάδας ως το σύνολο των
αποτυπωμάτων που αφήνει στο χρόνο καθώς εγκαταλείπει κάθε θέση που σποραδικά
καταλαμβάνει, πριν κινηθεί για την επόμενη. Κορυφές κι απογοητεύσεις,
υπερβάσεις, του ύψους ή του βάθους, αξέχαστες και ξεχασμένες –για ποιον άραγε
λόγο;- βραδιές, zoom in στους παίκτες και zoom out στις συνθήκες που αυτοί αγωνίζονταν
–όλα είναι σημεία διάσπαρτα σ’ ένα χάρτι, και το legacy το
ανθρώπινο χέρι που επιχειρεί ν’ ανακαλύψει (ή μήπως να εφευρέσει;) το
γεωμετρικό σχήμα που τα ενώνει.
Σάββατο 11 Ιουνίου 2016
Η ΠΤΩΣΗ (Μια ιστορία εμμονής, εγωισμού και άρνησης)
Στην ταινία ‘Η Πτώση’ ο Αδόλφος
Χίτλερ, οχυρωμένος στο υπόγειο καταφύγιό του στο Βερολίνο, συνεχίζει να
υποστηρίζει τις προσωπικές του εμμονές και παρουσιάζει σχέδια ανατροπής της
κατάστασης στους απορημένους αξιωματικούς του. Βαθιά μέσα του ξέρει την έκβαση,
αλλά αρνείται κάθε συμβιβασμό που θα πλήγωνε τον εγωισμό του. Αυτή η ιστορία
εμμονής, εγωισμού και άρνησης δεν αποτέλεσε παράδειγμα προς αποφυγή για τον
τέως προπονητή του Παναθηναϊκού, Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς. Ξετυλίγουμε, λοιπόν, το
κουβάρι της παραμονής του Σέρβου στον πράσινο πάγκο μέσα από τη ματιά του Hoop Fiction
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016
ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ (Ο) ΒΑΣΙΛΙΑΣ
Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς,
μια υποβόσκουσα αφήγηση έδειχνε να εδραιώνεται στα ψηλότερα κλιμάκια του ΝΒΑ:
Στεφ Κάρι ο επόμενος και Λεμπρόν Τζέιμς ο απερχόμενος, σε μια κόντρα που, τόσο
σπάνιο για τα σημερινά δεδομένα, έδειχνε έτοιμη να ξεπεράσει τα νοητά όρια των
τεσσάρων γραμμών. Λίγο πριν το Game
3, το Hoop Fiction
παρατηρεί τα πεπραγμένα του ανατολικού πόλου της εξίσωσης.
Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016
ΤΟ ΧΤΑΠΟΔΙ ΜΕ ΤΑ ΔΕΚΑ ΜΑΤΙΑ
Ο Acker χρειάζεται μόλις τρεις τρίπλες για να φτάσει στο καλάθι. Θα
προλάβει; Νιώθει ότι κάποιος τον έχει ακολουθήσει, δυο πόδια επιταχύνουν πίσω
του και πατάν στα βήματά του, τ' ακούει και γυρνάει στιγμιαία το κεφάλι, αλλά
στον ορίζοντά του είναι μόνο ο πάγκος του Παναθηναϊκού. Αν μπορούσε να
διακρίνει την αντανάκλαση στα μάτια τους, θα βλεπε ότι δεν κοιτάζουν αυτόν. Tο
βλέμμα τους είναι στραμμένο λίγο πίσω του, στο Δημήτρη Διαμαντίδη, τον οποίο ο
Acker δε μπορεί να δει, αλλά είναι βέβαιο πως τον νιώθει, σα σκιά που
ετοιμάζεται να τον καταπιεί.
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΟ (ΚΑΘΕ) ΤΕΛΟΣ ΤΟΥΣ
Το απροσδόκητο τέλος σ' έναν
αγώνα μπάσκετ δεν είναι ποτέ απρόοπτο: οι ομάδες είναι ήδη κοντά στο σκορ,
ευστοχούν ή αστοχούν, πάντως το κάνουν με την ίδια συχνότητα. Αν αυτός είναι ο
τρόπος που παρακολουθείς έναν αγώνα, αν συνήθισες να το κάνεις από μικρός, κι
αν βρισκόμαστε ήδη στα τελευταία λεπτά, μπορείς να υπολογίσεις πόσες κατοχές
μένουν σε κάθε ομάδα, προσαρμόζοντας τη μέση κατοχή εμπειρικά στο ρυθμό του
παιχνιδιού, και να κρίνεις αν η τάδε ή δείνα διαφορά υπέρ της μίας ή της άλλης
ομάδας είναι αναστρέψιμη ή όχι. Συχνά δε χρειάζεται ούτε αυτό: οι ομάδες είναι
απλώς ισόπαλες, ή το προβάδισμα μειωμένο στο ελάχιστο. Όπως κι αν έχει, την
κατάληξη αυτήν την έχεις ξαναδεί, ξέρεις, κι οφείλεις να' σαι προετοιμασμένος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)