Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ


Η διαδικασία ενηλικίωσης  ενός εφήβου περνάει από πολλά στάδια. Υπάρχουν όμως στιγμές που είναι καθοριστικές και αποτελούν σημεία-σταθμούς στο δρόμο προς την ωριμότητα. Μία τέτοια στιγμή ήταν για τον μπασκετικό Άρη το τρίτο παιχνίδι της σειράς απέναντι στον Παναθηναϊκό.



Πριν την έναρξη του παιχνιδιού, υπήρχε μια αίσθηση παραίτησης και αποδοχής του μοιραίου από τον κόσμο των κίτρινων. Η ήττα με μια έστω αξιοπρεπή εμφάνιση ήταν η κορυφή της προσδοκίας για την πλειονότητα. Αυτή η αίσθηση ήταν ενισχυμένη επειδή, εκτός από τη δεδομένη απουσία του Χάγκινς, προέκυψαν ο τραυματισμός του Ζάρα και η ίωση του Βασίλη Ξανθόπουλου, περιορίζοντας δραματικά το rotation του Άρη.  Τα όσα είδαμε στο γήπεδο απέδειξαν ότι ο Άρης ήταν πανέτοιμος τόσο τακτικά όσο και ψυχολογικά, όμως το πρώτο μεγάλο λάθος έγινε από την απέναντι πλευρά. Ο Παναθηναϊκός με συγκεκριμένες συμπεριφορές των παικτών του έβαλε στην εξίσωση του παιχνιδιού τον παράγοντα έδρα, δίνοντας έξτρα ώθηση σε έναν ήδη πολύ καλά προετοιμασμένο Άρη. Ένα επεισόδιο του Γουίλιαμς με οπαδούς των κίτρινων κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης και μερικές κουβέντες που αντάλλαξε ο Γκιστ διαμαρτυρόμενος παράλληλα στους διαιτητές, έβαλαν φωτιά στο Nick Galis Hall. Και όταν παίζεις σε ένα από τα πιο γνωστά κλουβιά της Ευρώπης γεμάτο από κόσμο που διψάει για επιστροφή των μεγάλων στιγμών, φέρεσαι επαγγελματικά κάνοντας αθόρυβα τη δουλειά σου χωρίς να προκαλέσεις. 


Η έδρα όμως δε θα ήταν αρκετή χωρίς την άρτια τεχνική και ψυχολογική προετοιμασία του στρατοπέδου του Άρη. Τεράστιο credit στον coach Πρίφτη για τη σημερινή εμφάνιση της ομάδας του. Ο τρόπος που κύλησε το παιχνίδι και οι απαντήσεις που είχε ο Άρης για κάθε προβληματισμό που του έθετε ο πράσινος πάγκος θεωρούμε πως είναι το καλύτερο φετινό performance του Έλληνα τεχνικού. Ο Πρίφτης φέτος ήξερε τι ήθελε να παρουσιάσει, έκανε την ανάλογη στελέχωση σύμφωνα με το διαθέσιμο μπάτζετ, παρουσίασε σε μεγάλα διαστήματα τη φιλοσοφία του στο παρκέ (πραγματική απόλαυση η φετινή ομαδική άμυνα του Άρη) αλλά δέχτηκε αμφισβήτηση για τη διαχείριση του παιχνιδιού και ιδιαίτερα για το closing κλειστών παιχνιδιών (πχ εκτός με Νεπτούνας). Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αρκετά παιχνίδια του Άρη φέτος και το θέμα διαχείριση ήταν όντως η αχίλλειος πτέρνα μιας κατά τα άλλα ολοκληρωμένης δουλειάς. Ο coach σήμερα αποτίναξε ένα βάρος διαχειριζόμενος ιδανικά κάθε κατάσταση, φέρνοντας τον Παναθηναϊκό σε σημείο αποδοχής της ήττας γύρω στα δύο λεπτά πριν τη λήξη της τέταρτης περιόδου. 


Στον ψυχολογικό τομέα, ο Άρης εμφανίστηκε έτοιμος για πραγματική μάχη πεζοδρομίου, με τεράστιο effort στην άμυνα, και παίκτες έτοιμους να ματώσουν για όλες τις κατοχές. Μοναδικός δρόμος για επιβίωση ήταν το να κρατηθεί χαμηλά το σκορ και ο Πρίφτης κατάφερε να μεταδώσει στο μυαλό των παικτών του πως τα μετόπισθεν ήταν το κλειδί. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν το μικρό rotation της frontline. Υψηλή παρεμβατικότητα από τον Πρίφτη που με συνεχείς αλλαγές έκρυψε την αδυναμία, διαχειριζόμενος ιδανικά τα φάουλ ώστε κάθε στιγμή να έχει διαθέσιμο ψηλό είτε ο Πεδουλάκης αποφάσιζε να χτυπήσει στο ποστ με τον Ραντούλιτσα, είτε έπρεπε να προστατέψει το αμυντικό ριμπάουντ από την αλτικότητα του Γκιστ. Ο Άρης είναι μία πραγματικά καλά δουλεμένη ομάδα του προπονητή και αυτό αποτυπώνεται στον τρόπο που λειτουργεί η ομαδική άμυνα. Οι διάδρομοι ήταν ασφυκτικά κλειστοί, χέρια εμφανίζονταν σε κάθε γραμμή πάσας προς το ποστ, ενώ παρά το βάρος που έδινε το σύνολο των κίτρινων στην προστασία της ρακέτας, έγιναν μόλις πέντε ή έξι εντελώς ελεύθερα σουτ τριών πόντων.


Επιθετικά, ο φετινός Άρης είναι μια ομάδα που ζει και πεθαίνει από τις βραδιές των Αμερικανών του. Ο ΜακΝιλ ήταν απολαυστικός, ο Γουότερς συνδέθηκε με το καλάθι σε κρίσιμες στιγμές της τελευταίας περιόδου (πραγματικές μαχαιριές τα δύο τελευταία midrange shots του) και το supporting cast έδωσε πόντους σε σημεία που οι κίτρινοι είχαν ανάγκη για επιθετικό οξυγόνο. Είμαστε ανυπόμονοι για το πρότζεκτ «Άρης 2016-17» με σαφή κατεύθυνση προς ένα step-up που θα τοποθετήσει τον Άρη πραγματικά κοντά στους αιώνιους. 


Ποια η εικόνα του Παναθηναϊκού και κυρίως ποια η προοπτική της ομάδας για την κατάκτηση του πρωταθλήματος; Σήμερα αποδείχθηκε το πόσο σημαντικός είναι ο Νικ Καλάθης για τους πράσινους. Χωρίς αυτόν υγιή, ο Παναθηναϊκός πάσχει από ανάσες, αγκομαχώντας να εμφανίσει ομαλή ροή στο παιχνίδι του. Ο Χέινς δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του μεταφορέα μπάλας, ο Διαμαντίδης δεν είναι δυνατόν στα 36 του να θεωρείται αυτός που θα δώσει ασφάλεια στο να περάσει η μπάλα το κέντρο ενώ πολύ φοβόμαστε πως ο Λευτέρης Μποχωρίδης δεν είναι απλά στάσιμος, αλλά έχει οπισθοχωρήσει σε σχέση με τον παίκτη που πρωτοήρθε στον Παναθηναϊκό. Με εμφανίσεις σαν τη σημερινή, οι πράσινοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο επί ίσοις όροις. Ακούγεται αιρετικό, αλλά ίσως η απώλεια του τίτλου αποδειχτεί το καλύτερο φάρμακο για την ομάδα της Αθήνας που επιτέλους χρειάζεται ένα σοβαρό μπασκετικό project με στόχο τη δημιουργία ενός συνόλου με ξεκάθαρη φιλοσοφία, σαφή κατεύθυνση εντός παρκέ και κυρίως χρόνο για μια αναγέννηση που θα ξορκίσει τα φαντάσματα του Ομπράντοβιτς. Το ΟΑΚΑ δείχνει μέχρι σήμερα στοιχειωμένο από το Σέρβο coach -ένα φάντασμα αόρατο αλλά υπαρκτό-, κι ο Παναθηναϊκός ακόμα δείχνει σαν οργανισμός να ζει με τις αναμνήσεις του παρελθόντος, εγκλωβισμένος στην ονείρωξη ενός αγωνιστικού status που πια δεν κατέχει.


Ο Άρης έκανε ένα μεγάλο βήμα, κέρδισε την πρώτη πραγματικά δική του στιγμή φέτος, αλλά σε μια σειρά πλει-οφς  δεν υπάρχει χρόνος για συναισθηματισμούς. Την Τετάρτη ακολουθεί ο τέταρτος αγώνας της σειράς, ο Παναθηναϊκός είναι ένα πληγωμένο θηρίο και αυτό τον κάνει πιο επικίνδυνο ενώ πιθανώς ο Νικ Καλάθης θα είναι έτοιμος να αγωνιστεί. Μπορεί ο Αυτοκράτορας να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την ενηλικίωση; Οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα είναι 48 ώρες μακριά.   


ΥΓ: Όποιος προπονητής αναλάβει τον Παναθηναϊκό της επόμενης σεζόν, επιβάλλεται να δώσει εγγυήσεις για την πλήρη αξιοποίηση του Χαραλαμπόπουλου. Το να χαθεί το συγκεκριμένο prospect ισοδυναμεί με έγκλημα.

Για περισσότερο μπάσκετ, επισκεφθείτε τη σελίδα του Hoop Fiction στο Facebook.





Δεν υπάρχουν σχόλια: