Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ Ο ΠΕΔΟΥΛΑΚΗΣ


Έχει γραφεί πολλές φορές, αλλά σύντομα θα’ χει ξεχαστεί: η στελέχωση του Παναθηναϊκού, μετά και τη φυγή Ομπράντοβιτς και για κάθε επόμενη χρονιά, άφηνε μοναδικό δημιουργό της ομάδας τον Διαμαντίδη, καθιστώντας τον απαραίτητο σχεδόν σε κάθε διαθέσιμο συνδυασμό παικτών στο backcourt και φορτώνοντας στο σώμα του κούραση και λεπτά που μέχρι τότε δεν είχε ποτέ διαχειριστεί. Σήμερα, στη μέση της στελέχωσης για την επικείμενη, πρώτη μετά-Διαμαντίδη σεζόν, ο Παναθηναϊκός οφείλει να μην κάνει το ίδιο λάθος.

Ο Πεδουλάκης, ειδικότερα, έχει βρεθεί ξανά δύο φορές σ’ αυτήν τη θέση. Κι αν την πρώτη (στελέχωση 2012-13) πόνταρε στον Ούκιτς και τον Κίτσεν (κι αργότερα τον Μπανκς και τον Ραμέλ Κάρι) για ν’ αφαιρεθεί ένα κάποιο φορτίο από τον αρχηγό, όχι παράλογα αλλά ούτε κι ακριβώς λογικά σκεπτόμενος πως, ειδικά ο Κροάτης, θα πάρει πολλές on-the-ball ευθύνες και δημιουργικά κι εκτελεστικά καθήκοντα, τη δεύτερη δεν υπήρχε αυτή η δικαιολογία.

Αποφασίζει τότε (στελέχωση 2013-14) να κρατήσει και τον Ούκιτς και τον Κάρι, παρασυρόμενος από τους καλούς τελικούς του πρώτου και την προσαρμοστικότητα που επέδειξε ο δεύτερος, προσθέτει τον Παππά, κι αφήνει ξανά το Διαμαντίδη με καθήκοντα όχι απλά βασικού, αλλά αναντικατάστατου δημιουργού. Ξανά, σε κάθε συνδυασμό backcourt ο Διαμαντίδης ήταν απαραίτητος.


Σήμερα, με τις μεταγραφές που έχουν μέχρι στιγμής ολοκληρωθεί, μιλάμε πάντα για την περιφερειακή γραμμή, ο Παναθηναϊκός, ποσοτικά, δεν απέχει πολύ από την αρχή εκείνης της χρονιάς: ο Διαμαντίδης έχει αντικατασταθεί από τον Καλάθη, ο Παππάς είναι ακόμα στην ομάδα και το δίδυμο Κάρι-Ούκιτς σήμερα είναι Τζέιμς-Φελντέιν. Όπως και τότε, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ένα back-up δημιουργό, τον παίκτη εκείνο που θα αντικαθιστά ουσιαστικά τον Καλάθη τα λεπτά που ο δεύτερος θα κάθεται στον πάγκο.

Χωρίς παίκτη πίσω από τον Έλληνο-αμερικανό, ο Πεδουλάκης θ’ αναγκαστεί να κατεβάζει στο point έναν εκ των Τζέιμς, Φελντέιν, Παππά –πιθανότατα τον πρώτο. Κανείς από τους τρεις δεν έχει αρκετά ανεπτυγμένα play-making ένστικτα, τουλάχιστον όχι στο βαθμό και το επίπεδο του ρόστερ που πάει να δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός. Ακόμα και με την παρουσία του Μπουρούση σ’ αυτές τις πεντάδες, ο οποίος προφανώς θ’ αναλάβει και δημιουργικό ρόλο χαμηλά στο ποστ, ή ακόμα και του Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος φέτος –επιτέλους- πιθανότατα θα πάρει περισσότερες ευθύνες και θ’ αναλάβει να στήνει μερικά picks, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ακόμα ένα δημιουργικό πόλο.

Για μια ομάδα που την τελευταία δεκαετία είχε στο point μερικούς από τους καλύτερους play-maker και δημιουργούς που’ χει δει αυτή η ήπειρος, όσο κι αν τα τελευταία χρόνια βρίσκεται μονίμως σε αναζήτηση ταυτότητας, είναι ενάντια στο dna της να αφήσει τη θέση τόσο γυμνή, ακόμα κι αν εκεί βρίσκεται ο ηγέτης και πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της –ένα μόνο καθαρό PG σε μια ομάδα απλώς δεν είναι αρκετό (δεν αναφέρουμε καν την περίπτωση κάποιου τραυματισμού).

Η εικόνα του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια με το Διαμαντίδη στον πάγκο, για τα λίγα λεπτά που αυτό συνέβαινε, είναι κάθε φορά εικόνα πανικού και προχειρότητας, με κλεψίματα πίσω ή κοντά στο κέντρο, στατικές επιθέσεις, κόρνες χρονομέτρων ή σκοτωμένα isolation που η συχνότερή τους κατάληξη ήταν προϋποθέσεις αιφνιδιασμού της αντίπαλης ομάδας –κι αυτή η εικόνα συνεχίστηκε και φέτος αφού, ανεξήγητα –όπως τόσα και τόσα άλλα, ο Τζόρτζεβιτς συχνά επέλεγε ν’ αφήνει στον πάγκο ταυτόχρονα και τον Καλάθη και τον Διαμαντίδη. 

Ο Πεδουλάκης, έχοντας πια τόσο την εμπειρία του πρώτου περάσματος από το ΟΑΚΑ όσο και μια μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία, πρέπει να ζητήσει έναν ακόμα PG, πιθανότατα κοινοτικό. Η δοκιμή παικτών οι οποίοι αποδεδειγμένα είτε δεν αισθάνονται άνετα σ’ αυτόν το ρόλο (Φελντέιν, Παππάς) είτε θα’ ναι ρίσκο να έχουν την μπάλα στα χέρια τους για όση ώρα η θέση απαιτεί (Τζέιμς, ή και Μποχωρίδης ο οποίος θ’ ανέβει στο rotation αλλά όχι τόσο ώστε να γίνει το back-up του Καλάθη), είναι κάτι που ο Παναθηναϊκός κάνει διαρκώς τα τελευταία χρόνια –όπως και το ν’ αφήνει σκοπίμως κενά στο ρόστερ του τα οποία ο εκάστοτε προπονητής –θεωρεί ότι- θα μπορέσει να καλύψει κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

 Αν ο άνεμος που φυσάει τελευταία ΟΑΚΑ δεν είναι απλά άνεμος αισιοδοξίας αλλά άνεμος αλλαγής, φέτος οφείλει ν’ αποφύγει και τα δύο.












Δεν υπάρχουν σχόλια: