Εβδομάδα μεταγραφικού αναβρασμού για το ευρωπαϊκό μπάσκετ με μια αποχώρηση και μια επιστροφή. Ο Alessandro Gentile αφήνει την Armani προκειμένου να δοθεί δανεικός μέχρι το τέλος της σεζόν ενώ ο Pablo Prigioni επιστρέφει στη Χώρα των Βάσκων ξυπνώντας μνήμες από την εποχή της επιθετικής Taugres. Ακολούθησε μια αγωνιστική με εύκολες νίκες αλλά και τα δύο μεγάλα τρίποντα του Luka Doncic, ενώ η δυσάρεστη είδηση της εβδομάδας είναι ο τραυματισμός του Daniel Hackett στην εντός έδρας επικράτηση επί της Uniks Kazan, με τις επίσημες εκτιμήσεις να δείχνουν τουλάχιστον δίμηνη αποχή. Κι έτσι προκύπτει το πρώτο ερώτημα της σημερινής στήλης:
- Χρειάζεται ο Ολυμπιακός αντικαταστάτη του Hackett?
Λαμβάνοντας υπόψιν το στυλ παιχνιδιού των ερυθρόλευκων, τον τρόπο με τον οποίο ο Hackett λειτουργεί ως μέρος του συνόλου καθώς και τη δομή του backcourt είναι πολύ πιθανό να προκύπτει μια καταφατική απάντηση από πολλούς. Ας κοιτάξουμε κάπως βαθύτερα το θέμα ξεκινώντας από τα όσα προσφέρει ο Ιταλός σε πραγματικούς αριθμούς:
Μπορεί ο Ολυμπιακός να βρει 5 πόντους, 1.5 rebound και 1.6 assist ανά παιχνίδι; Είναι δεδομένο πως ναι. Το ζήτημα με το κενό που αφήνει ο Ιταλός για το προσεχές δίμηνο δεν είναι η επιθετική του παραγωγή ή το δημιουργικό του παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός μπορεί να αναπληρώσει τα παραπάνω, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα υπόλοιπα μέλη του backcourt. Ο Βασίλης Σπανούλης δημιουργεί και εκτελεί όντας πιο ώριμος από ποτέ (διόλου τυχαία η τοποθέτηση του δημιουργεί πριν το εκτελεί), ο Βαγγέλης Μάντζαρης διανύει μια επιθετικά σταθερή σεζόν απειλώντας ουσιαστικά από το τρίποντο (φέτος σουτάρει με 39.6% μέχρι στιγμής), ενώ ο Erick Green δείχνει να ανταποκρίνεται στο ρόλο για τον οποίο επιλέχθηκε, έχοντας ήδη κρίνει παιχνίδια με την αποτελεσματικότητά του σε στιγμές που ήταν παραπάνω από απαραίτητη (Baskonia και Darussafaka εκτός, Λευκάδα).
Εκτός από τους τρεις προαναφερθέντες, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός έχει διαθέσιμο και τον Γιάννη Αθηναίου ο οποίος μπορεί με την έλευση Green να πήγε πίσω στο rotation (έχει αγωνιστεί σε μόλις 1 παιχνίδι Ευρωλίγκας φέτος για 8:50), όμως η εικόνα του πέρσι, σε συνδυασμό με το ότι ως παίκτης έχει την ψυχολογία της άμεσης βοήθειας ερχόμενος από τις πίσω γραμμές, δημιουργεί βεβαιότητα πως μπορεί να προσφέρει ποιοτικά όχι το σύνολο, αλλά οπωσδήποτε ικανό μέρος του χρόνου που ο Hackett βρισκόταν στο παρκέ.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να καλυφθούν τα υπόλοιπα εκ των όσων ο Ιταλός προσφέρει. Αν κάποιος θεωρήσει ως δεδομένο πως ο Ολυμπιακός των τελευταίων ετών έχει να κάνει με αθλητικότητα, δύναμη κι ατσάλινη ψυχολογία ακόμα και σε καταστάσεις φαινομενικά μη αναστρέψιμες, η προσωπική επιλογή για την προσωποποίηση των στοιχείων αυτών είναι ο Hackett κι ας είναι ένας role player και όχι ο ηγέτης της ομάδας. Πως μεταφράζεται αυτό τακτικά; Στην επίθεση, η παρουσία και μόνο του Hackett δίνει άμεσο φυσικό πλεονέκτημα απέναντι στον αντίπαλο PG. Κι αυτό μπορεί να μεταφραστεί σε πολλαπλές επιλογές: δημιουργία μετά από penetration, skip πάσες πάνω από την αντίπαλη άμυνα ή επίθεση στο post προστατεύοντας την μπάλα με το μέγεθός του δημιουργώντας ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παρακάτω:
Το σημαντικότερο, όμως, είναι το πώς ανταποκρίνεται στα αμυντικά του καθήκοντα τόσο τεχνικά όσο και σε σχέση με την ψυχολογία. Δύσκολα θα βρει κανείς παίκτη από το τη θέση 1 μέχρι τη θέση 4 που θα μπορέσει να επιβληθεί του Hackett στο post. Σε μια άμυνα τόσο δυναμική όσο του Ολυμπιακού, ένας περιφερειακός που μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά σε αθλητικούς forwards καθώς και να ανταποκριθεί σε σχεδόν οποιαδήποτε αλλαγή στην άμυνα είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμος. Απόδειξη τα παρακάτω gifs. Στην πρώτη περίπτωση, ο Hackett καταφέρνει ν’ ακολουθήσει τον Tyrese Rice μέχρι τέλους:
Στη δεύτερη, ανταποκρίνεται στη switch everything άμυνα του Ολυμπιακού, ακολουθεί τον αντίπαλο ψηλό μέχρι βαθιά στη ρακέτα και με τη δύναμή του δεν του επιτρέπει να υποδεχτεί σωστά την μπάλα κερδίζοντας την κατοχή για τον Ολυμπιακό:
Κι ας προστεθεί στα παραπάνω και ο τρόπος που διαχειρίζεται την ψυχολογία του εντός παιχνιδιού: ο Ιταλός λειτουργεί με τον ιδανικό τρόπο συνδυάζοντας τη λογική ώστε να φιλτράρει καταστάσεις στην crunch time, ενώ παράλληλα βγάζει αυτή τη φλόγα και την ατσάλινη θέληση που τον έκανε γνωστό ανά την Ευρώπη στα χρόνια της Montepaschi Siena.
Τα παιχνίδια του προσεχούς διμήνου είναι πολλά και σημαντικά (περίπου 10 της Ευρωλίγκας κι ένας καυτός Ιανουάριος με τις τρεις αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό) αλλά μια μεταγραφική κίνηση δύσκολα θα αποφύγει το να ενταχθεί στην κατηγορία του ημίμετρου. Παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Hackett δύσκολα βρίσκει κανείς, πόσο μάλλον εν μέσω της αγωνιστικής περιόδου, οπότε ο Ολυμπιακός είναι πιο σωστό το να καλύψει το κενό εκ των έσω. Η χρησιμοποίηση περισσότερων line-ups με ταυτόχρονη παρουσία Παπανικολάου - Παπαπέτρου ώστε να εξασφαλιστεί η άμυνα στο post και το footwork για την αντιμετώπιση κοντύτερων και πιο γρήγορων guards μετά τις αλλαγές θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση.
- Ποιος χρειάζεται τον Alessandro Gentile;
Στα 19 του πήρε μεταγραφή από την Βenetton Treviso στην Armani Milano και με το hype που τον συνόδευε όλοι περίμεναν ότι βρέθηκε ο ηγέτης των επόμενων χρόνων. Πέντε χρόνια μετά από προστριβές, λάθη και ανεκπλήρωτες προσδοκίες, η Armani ανακοίνωσε πως θα δοθεί δανεικός μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο Alessandro Gentile ένιωθε ανέκαθεν μεγαλύτερος από την ομάδα και τον προπονητή του. Ίσως το κλειδί είναι η μεταγραφή σε κάποιο σύλλογο που τέτοια συναισθήματα δε θα μπορούν να γίνουν καν σκέψεις. Ο Tyrese Rice tweetαρε με υπονοούμενα δημιουργώντας φήμες για Barcelona, η Fener διέψευσε το ενδιαφέρον ενώ κάποιοι μίλησαν για Darussafaka και David Blatt ή ονειρεύτηκαν να τον δουν με το τριφύλλι στο στήθος. Όπου κι αν τελικά πάει, η συγκεκριμένη επιλογή θα είναι η μεγάλη ευκαιρία του Αlessandro να αποδείξει σε ποιο επίπεδο ανήκει. Το ζήτημα, όμως, είναι ποιος τον χρειάζεται περισσότερο (θα μιλήσουμε λαμβάνοντας υπόψιν το ρεπορτάζ για ομάδες Ευρωλίγκας αν και υπήρξαν φήμες πως θα ήθελε να πάει με τον αδελφό του στην ιταλική Reggio Emilia ή πως θα ήταν πιθανή μια μετακίνηση στην Bayern).
Η Barca του Γιώργου Μπαρτζώκα μοιάζει ιδανική επιλογή για πολλούς, ιδιαίτερα με τα συνεχή προβλήματα τραυματισμών που αντιμετωπίζει. Υπήρξε σημείο της σεζόν που οι Καταλανοί στερήθηκαν ταυτόχρονα 6 παίκτες με ουσιαστική συμμετοχή στο rotation και οποιαδήποτε προσθήκη έμοιαζε ως μάννα εξ ουρανού· ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για έναν παίκτη όπως ο Gentile που μπορεί να αποδόσει τόσο ως shooting guard όσο κι ως small forward. Ένα παράδειγμα επίθεσης στο post και πώς ο Gentile μπορεί να λειτουργήσει εκτελεστικά και δημιουργικά στο συγκεκριμένο ρόλο (στη δεύτερη φάση φτάνει στο σημείο να απασχολεί 3 αμυντικούς πριν βγάλει την assist στον Krunoslav Simon) :
Οι Καταλανοί όμως είχαν επιστροφές και προσθήκες: ο Kopponen επέστρεψε και είναι καλά, απέκτησαν τον Renfroe ως back-up περιφερειακό που θα προσφέρει ποιοτικά λεπτά και ουσιαστική επιθετική απειλή, ενώ εξακολουθούν να περιμένουν τον Navarro και στο απώτερο μέλλον τον Ribas. Στη γραμμή των forwards υπάρχουν παίκτες που έκαναν καριέρα με την την post επίθεσή τους όπως ο Περπέρογλου και o Doelmann, ο Holmes έχει φτάσει να παίρνει 13 περίπου λεπτά στο rotation ενώ επέστρεψε και ο Viktor Claver· δύσκολα βρίσκει κανείς χώρο για τον Gentile ενώ το φετινό οικονομικό άνοιγμα δεν αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια για μια προσθήκη πολυτελείας.
Μια δεύτερη περίπτωση είναι αυτή της μετακίνησης στην Κωνσταντινούπολη για λογαριασμό είτε της Darussafaka είτε της Fener. Ενώ η Barca δείχνει να έχει μπει σ’ έναν δρόμο κάλυψης των κενών και επιστροφής σε μια κατάσταση με πλήρες roster, οι τουρικές ομάδες έχουν κενά μεν, τα οποία δεν καλύπτονται από έναν παίκτη όπως ο Gentile δε. Στην Darussafaka, τo κομμάτι της περιφερειακής εκτέλεσης καλύπτεται επαρκώς από Wilbekin και Wanamaker, ενώ στο 3 ο Iταλός θα έπεφτε πάνω στον James Anderson και στον από φέτος αγαπημένο της σελίδας και σίγουρα πολλών άλλων Will Clyburn. Αν ο coach Blatt προχωρούσε σε κάποια προσθήκη θα ήταν είτε για κάποιον back-up δημιουργό στη θέση 1 με σκοπό την απόκτηση μεγαλύτερου βάθους, είτε για έναν ακόμα mobile ψηλό παρά την παρουσία του Slaughter, επειδή τα περίπου 30 λεπτά που προσφέρουν Aldemir, Semih Erden και Savaz είναι πάρα πολλά για να παίζει μια ομάδα με βαρύ center και παράλληλα να μπορεί ν’ ανταποκριθεί στον ανεβασμένο ρυθμό της φετινής Ευρωλίγκας (και γενικότερα του σύγχρονου μπάσκετ).
Αντίστοιχη η κατάσταση και στην ομάδα του Ζοτς. Ο Σλούκας δημιουργεί και εκτελεί, ο Dixon ανταποκρίνεται και είναι πλέον απόλυτα εξοικειωμένος με όσα του ζητάει ο Σέρβος, o Bogdanovic είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει ενώ στους forwards υπάρχει ο Nunnaly που έχει ανέβει μετά από μια περίοδο προσαρμογής αλλά και οι σταθερές των Datome και Kalinic. Δεν υπάρχει χώρος για τον Gentile στην Ulker Sports Arena και όλες οι παραπάνω αρνήσεις δεν προκύπτουν επειδή ο σκοπός είναι να καταλήξουμε στον Παναθηναϊκό Ο γιος του Nando μπορεί να μεγάλωσε στα πράσινα αποδυτήρια και πολλές φορές το ιστορικό νήμα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε τέτοιες υποθέσεις, όμως ο Παναθηναϊκός δεν τον χρειάζεται έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το roster του. Σε περίπτωση αλλαγής παίκτη θα μπορούσε να είναι θέμα συζήτησης αλλά σίγουρα όχι τώρα με την παρουσία τόσων shooting guards και με μια στελέχωση γεμάτη αστοχίες στη γραμμή των forwards. Που, λοιπόν, πρέπει να καταλήξει;
Η απάντηση, όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται: ο Gentile πρέπει να πάει στην Bamberg. Μεταφράζουμε από κείμενο που γράφτηκε στις 14/11 για το Courtside Diaries:
“ ...κάτι εξακολουθεί να λείπει: ο γεννημένος σκόρερ που θα πάρει την ευθύνη στην crunch time. Κάτι σαν τον περσινό Brad Wanamaker και τα clutch ένστικτά του.”
Αυτό ακριβώς είναι ο Gentile. Η ομάδα του Trinchieri πληγώθηκε από την έλλειψη ενός τέτοιου παίκτη, ο Darius Miller επιφορτίστηκε ανεπιτυχώς με την ευθύνη αλλά ακόμα κι αν ήταν αποτελεσματικός ο Gentile και πάλι θα ήταν απαραίτητος για να προσθέσει αυτό το clutch ένστικτο που απεγνωσμένα χρειάζεται η Bamberg για να επιστρέψει. Ο Trinchieri είναι ένας προπονητής που οπωσδήποτε μπορεί να πετύχει μια αποτελεσματική συνύπαρξη Gentile - Miller, είναι Ιταλός κι αυτό στο θέμα της επικοινωνίας με τον παίκτη είναι σημαντικό, ενώ στη Βαμβέργη τον περιμένει κι ο Nicolo Melli. Όλα μοιάζουν ιδανικά: ας φανταστούμε το play με τον Gentile να ποστάρει απασχολώντας μια ολόκληρη άμυνα και τους ακροβολισμένους snipers της Brose με το δάχτυλο στη σκανδάλη - θα μοιάζουν με κυνηγούς που περιμένουν το θήραμα στα απέραντα δάση της Βόρειας Βαυαρίας.
 |
| Πανοραμική άποψη της Βαμβέργης στη Βόρεια Βαυαρία. Την πόλη των εβδομήντα χιλιάδων κατοίκων διασχίζει ο ποταμός Regnitz. |
ΥΓ: Τα gifs για τον Daniel Hackett δημιουργήθηκαν από video του RedBasketZone που περιλάμβανε τα highlights του παίκτη στην περσινή αναμέτρηση με την Khimki.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου